Aktualności

Apel Komisji Wychowania Katolickiego KEP

w związku z wprowadzeniem do szkół

edukacja zdrowotna

Drodzy Rodzice,

W roku szkolnym 2025/2026 Waszym dzieciom – począwszy od klasy IV szkoły podstawowej, aż po klasę III szkoły ponadpodstawowej – zostanie zaproponowany udział w zajęciach edukacji zdrowotnej. Zajęcia te nie są obowiązkowe, jeżeli jednak nie zadeklarujecie Państwo braku zgody do nieprzekraczalnej daty 25 września br., dziecko zostanie automatycznie zapisane do udziału w tych lekcjach i będzie miało obowiązek w nich uczestniczyć. Dobrze wiecie, że jako rodzice jesteście odpowiedzialni za wychowanie własnych dzieci. Macie prawo wychowywać je zgodnie z własnymi przekonaniami. Jeśli widzicie, że w szkole są przekazywane jakieś wartości i zasady życia, z którymi się nie zgadzacie, możecie wyrazić swój sprzeciw. W programie zajęć z edukacji zdrowotnej są treści wartościowe, takie jak troska o zdrowie fizyczne, higienę psychiczną czy rozpoznawanie zagrożeń. Jednak są też treści, które nie są zgodne z wiarą katolicką i narażają dzieci i młodzież na ryzyko poważnych niebezpieczeństw, mogących wpływać na całe ich życie, a także życie rodziny. Program przedmiotu – w naszej ocenie – stanowi zagrożenie dla katolickiej wizji rodziny, małżeństwa oraz dojrzałości ludzkiej dzieci i młodzieży. Problematyka małżeństwa i rodziny, rozumianych jako wspólnota ojca, matki i dzieci, została potraktowana w nim w sposób marginalny. Tymczasem Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wyraźnie podkreśla, że małżeństwo, rodzina, macierzyństwo i ojcostwo znajdują się pod szczególną ochroną państwa. W programie znalazły się treści dotyczące tożsamości płciowej oraz kwestii prawnych i społecznych związanych ze środowiskiem LGBTQ+. Wszystkie osoby zasługują na szacunek, ale ich wizja seksualności nie jest zgodna z nauką Kościoła. Proponowane treści mogą prowadzić do zniekształcenia obrazu kobiecości i męskości, a nawet powodować, że dziewczęta będą identyfikowały się jako chłopcy, a chłopcy – jako dziewczęta, w ich najbardziej wrażliwym okresie życia, w którym młody człowiek poszukuje własnej tożsamości i potrzebuje szczególnego wsparcia, opieki i towarzyszenia mu przez najbliższych. Niezwykle zaś łatwo jest wtedy skrzywdzić młodych ludzi i doprowadzić w konsekwencji do wielu zaburzeń. Zajęcia poruszające tak istotne i wrażliwe kwestie powinny powstać w oparciu o szeroką debatę społeczną. W Polsce dużą część obywateli stanowią przecież ludzie, którzy przyjmują chrześcijańską wizję małżeństwa i rodziny. Dlatego zwracamy się do Was, Drodzy Rodzice wyznający katolicką wiarę, abyście głęboko rozważyli proponowane zajęcia z edukacji zdrowotnej i nie wyrażali zgody na udział swoich dzieci w tych zajęciach. Wzór pisma do rezygnacji można znaleźć na stronie: takdlaedukacji.pl Biskup Wojciech Osial, Przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego KEP.

List Prezydium KEP w sprawie „Edukacji Zdrowotnej”

Drodzy Siostry i Bracia!

Dzieci potrzebują miłości rodziców, ich troski i ochrony przed różnego rodzaju zagrożeniami. Od 1 września 2025 r., w miejsce likwidowanego Wychowania do życia w rodzinie, zostanie wprowadzony do szkół nowy przedmiot: Edukacja zdrowotna. Rodzice będą mogli decydować, czy ich dziecko ma w tych zajęciach uczestniczyć czy nie.

Prowadzona przez niektóre media propaganda podkreśla, że w edukacji zdrowotnej chodzi o zdrowie uczniów, a tymczasem w istotnej swej części przedmiot ten zawiera treści dotyczące tzw. zdrowia seksualnego, których celem jest całkowita zmiana w postrzeganiu rodziny i miłości.

Tematyka seksualności w ramach Edukacji zdrowotnej jest oderwana od kontekstu małżeństwa i rodziny. Małżeństwo jest tu tematem prawie nieobecnym, zaś rodzina – rozumiana jako ojciec, matka i dzieci – jest całkowicie zmarginalizowana. Natomiast tam, gdzie jest o niej mowa, przedstawiana jest w negatywnym kontekście, zaś macierzyństwo ukazane jest jako źródło zagrożeń. Takie ujęcie ludzkiej seksualności zagraża prawidłowemu rozwojowi osobowemu dziecka i stawia pod znakiem zapytania przyszłość demograficzną naszego kraju. Według założeń nowego przedmiotu, uczniowie mają być od najmłodszych lat poddawani erotyzacji. Aktywność seksualna została oderwana od małżeństwa i przedstawia się ją jako wyzwolenie z wszelkich barier, w tym granic wiekowych i odpowiedzialności za jej skutki. Za jedyny warunek podjęcia współżycia uznane zostało kryterium świadomej zgody.

Edukacja zdrowotna wprowadza do szkoły genderową koncepcję płci. Nie wspiera młodych ludzi w zaakceptowaniu swojej płci biologicznej. Przeciwnie, zachęca dzieci i młodzież do odrzucenia swej kobiecości lub męskości. Otwiera w ten sposób drogę do tego, aby dziewczęta identyfikowały się jako chłopcy, a chłopcy identyfikowali się jako dziewczęta. Do tego typu identyfikacji skłania obecne w podstawie programowej pojęcie „tożsamość płciowa” oraz „kwestie prawne i społeczne grup osób LGBTQ+”. Ostatecznie taka droga może prowadzić do podjęcia operacji „zmiany płci”, czyli nieodwracalnego okaleczenia ciała młodych ludzi i wielkiej tragedii dla nich samych i ich rodzin.

Wizja seksualności i płci obecna w Edukacji zdrowotnej jest niezgodna z polskim systemem prawnym. Konstytucja wyraźnie podkreśla, że małżeństwo, rodzina, macierzyństwo i ojcostwo pozostają pod ochroną państwa. Ponadto w prawie oświatowym widnieje wiele zapisów zobowiązujących instytucje państwowe do działań prorodzinnych. Polskie prawo jednoznacznie przyjmuje istnienie dwóch płci: męskiej i żeńskiej. Wprowadzana do szkół tzw. Edukacja zdrowotna łamie wszystkie tego typu przepisy prawne, a w dłuższej perspektywie zmierza do zmiany polskiego prawa – na prawo antyrodzinne i destabilizujące płeć. Ta wizja w sposób oczywisty niszczy fundamenty wychowania. Temu celowi ma służyć także bezprawne ograniczanie lekcji religii w szkole. Kościół naucza, że seksualność ma służyć miłości małżeńskiej i rodzicielstwu, że małżeństwo i rodzina dopełniają się w pełnej miłości woli Boga, że męskość i kobiecość zawarte są w stwórczym dziele Boga.

Drodzy Rodzice! Przyszłość dzieci jest w Waszych rękach. Pamiętajcie, że jesteście w sumieniu przed Bogiem odpowiedzialni za ich prawidłowe wychowanie. Nie wolno Wam zgodzić się na systemową deprawację Waszych dzieci, która ma być prowadzona pod pretekstem tzw. edukacji zdrowotnej. W trosce o wychowanie i zbawienie, apelujemy, abyście nie wyrażali zgody na udział Waszych dzieci w tych demoralizujących zajęciach. Na trud realizacji rodzicielskiego obowiązku wychowania z serca błogosławimy.

+ Tadeusz Wojda SAC, Arcybiskup Metropolita Gdański, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski; + Józef Kupny, Arcybiskup Metropolita Wrocławski, Zastępca Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski: + Marek Marczak, Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski.

KOŚCIOŁY, W KTÓRYCH MOŻNA UZYSKAĆ ODPUST

ZUPEŁNY

W ROKU JUBILEUSZOWYM

950-LECIA DIECEZJI

PŁOCKIEJ

Sanktuaria Diecezji Płockiej:

1. Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Płocku,
2. Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czerwińsku,
3. Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Oborach,
4. Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Osieku,
5. Sanktuarium Matki Bożej, Matki Nadziei w Popowie,
6. Sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej Przewodniczki w Przasnyszu,
7. Sanktuarium Matki Bożej Sierpeckiej w Sierpcu,
8. Sanktuarium Matki Bożej Skępskiej w Skępem,
9. Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej w Smardzewie,
10. Sanktuarium Matki Bożej Żuromińskiej w Żurominie,

Sanktuaria związane z kultem świętych w diecezji płockiej:

1. Sanktuarium św. Stanisława Kostki w Rostkowie,
2. Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Ratowie (parafia pw. św. Rocha w Radzanowie),
3. Sanktuarium św. Rocha w Sadykierzu (parafia pw. św. Jana Chrzciciela w Obrytem).

Inne historyczne miejsca kultu:

1. Bazylika katedralna pw. Wniebowzięcia NMP w Płocku,
2. Bazylika kolegiacka pw. Zwiastowania NMP w Pułtusku,
3. Kościół parafialny pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Rokiciu,
4. Kościół parafialny pw. św. Jakuba Apostoła w Koziebrodach,
5. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Dobrzyniu nad Wisłą;
6. Kaplica pw. Dobrego Pasterza w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku.

KAPLICE NA CZAS JUBILEUSZU ZWYCZAJNEGO ROKU 2025

· Kaplica w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku;

· Kaplica w Szpitalu im. Świętej Trójcy w Płocku;

· Kaplica w Szpitalu w Ciechanowie;

· Kaplica w Szpitalu w Gorzewie;

· Kaplica w Szpitalu w Makowie Mazowieckim;

· Kaplica w Szpitalu w Mławie;

· Kaplica w Szpitalu w Płońsku;

· Kaplica w Szpitalu w Przasnyszu;

· Kaplica w Szpitalu w Pułtusku;

· Kaplica w Szpitalu w Żurominie;

· Kaplica w Szpitalu w Rypinie;

· Kaplica w Szpitalu w Sierpcu;

· Kaplica w Hospicjum Caritas w Płocku;

· Kaplica w Hospicjum Caritas w Pułtusku;

· Kaplica w Hospicjum im. św. Urszuli Ledóchowskiej w Płocku;

· Kaplica w Centrum Medycznym w Kraszewie-Czubakach;

· Kaplica w Zakładzie Opieki Leczniczej przy Szpitalu w Płońsku;

· Kaplica w Domu Seniora „Leonianum” w Sikorzu;

· Kaplica w Domu Seniora „Anna” w Smulskach;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Goślicach;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Obrytem;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej „Nad Jarem” w Nowym Miszewie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Brwilnie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Koszelewie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Zakrzewie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej dla Dorosłych Niepełnosprawnych Intelektualnie w Przasnyszu;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Szczutowie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Kruczej w Ciechanowie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej „Kombatant” w Ciechanowie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo w Przasnyszu;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Ołdakach;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Karolinowie;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej w Pułtusku;

· Kaplica w Domu Pomocy Społecznej im. Jana Pawła II w Nasielsku;

· Kaplica w Zakładzie Karnym w Płocku.

**************************************************

Jak w ostatnich latach, Komisja Duszpasterstwa KEP przygotowała program zawierający konkretne wskazania dotyczące przeżywania nowego roku duszpasterskiego. Przygotowano też specjalny program dla rodzin. W Roku Jubileuszowym zapraszamy do wyjątkowej pielgrzymki. Przez pierwsze miesiące roku towarzyszyć nam będą „Pielgrzymi nadziei” Nowego Testamentu, święci naszych czasów. Kolejne miesiące będą konkretnymi podpowiedziami jak wyruszyć w drogę i samemu stać się „pielgrzymem nadziei” we współczesnym świecie.

I. W drodze do Betlejem (grudzień)

1. Pielgrzymi nadziei – przygoda życia
2. Zgoda na nieoczekiwane – Zwiastowanie
3. Zaufanie pomimo – Św. Józef
4. Miało być inaczej – Betlejem
5. Bóg prowadzi – u żłóbka Pana

II. Pielgrzymi Galilei (styczeń)

1. Pan zaprasza – św. Piotr
2. Pan uzdrawia – kobieta cierpiąca na krwotok
3. Pan szuka – zagubiona owca
4. Pan karmi – obfitość chleba

III. W drodze do pustego grobu (luty)

1. W drodze na krzyż – Szymon Cyrenejczyk
2. Przebaczenie – Piotr zapłakał
3. Pobudka! Pora wstać – kobiety u grobu
4. Czas na odnowę – w drodze do Emaus

IV. Nadzieja pomimo prześladowań (marzec)

1. Idźcie niosąc nadzieję – Wniebowstąpienie
2. Nadzieja na nowe jutro – Zesłanie Ducha Świętego
3. Jedność pomimo prześladowań – „łamanie chleba”
4. Wrażliwość na drugiego – dzielenie się dobrami materialnymi
5. Entuzjazm wiary – Św. Paweł

V. Święci pielgrzymi nadziei (kwiecień)

1. Cyfrowa droga ku świętości – bł. Carlo Acutis
2. Piękna, elegancka żona i matka – św. Joanna Beretta Molla
3. Mocni nadzieją – bł. rodzina Ulmów
4. Plan na świętość – bł. Luigi i Maria Beltrame Quattrocchi

VI. Wyruszam w drogę (maj)

1. Radość przebaczenia grzechów
2. Kamienie czy piasek?
3. Nadzieja, ale na co?
4. Pan jest ze mną, więc idę!

VII. Tożsamość pielgrzyma (czerwiec)

1. Głębia wiary – moja relacja z Bogiem
2. Bóg wie co robi – moja nadzieja
3. Nie jesteś sam – miłość
4. Piękno świata – drogą poznania Boga
5. Moc w słabości się doskonali

VIII. Niezbędnik pielgrzyma (lipiec)

1. Kroczę z Bogiem – modlitwa
2. Bóg mówi do mnie – Pismo Święte
3. Bóg mnie podnosi – pokuta i pojednanie
4. Bóg daje mi siebie – Eucharystia

IX. Szczęśliwi w drodze (sierpień)

1. Zdejmij sandały, bo to ziemia święta
2. Szczęśliwi cisi i ubodzy w duchu
3. Szczęśliwi smutni i miłujący pokój
4. Szczęśliwi łaknący sprawiedliwości i prześladowani dla niej
5. Szczęśliwi miłosierni i czystego serca

X. Troska o współtowarzyszy drogi (wrzesień)

1. Spotkać głodnego i spragnionego
2. Spotkać podróżnego
3. Spotkać nagiego i uwięzionego
4. Spotkać chorego i cierpiącego

XI. Apteczka duchowa (październik)

1. Spotkać wątpiącego
2. Spotkać grzesznego i potrzebującego pouczenia
3. Spotkać strapionego
4. Przebaczać urazy i modlić się za braci

XII. Spełnienie nadziei – u celu podróży (listopad)

1. Radość spotkania z Miłością
2. Aby piekło było puste
3. Końcowe oczyszczenie
4. Dotarłeś do celu

ZESPÓŁ REDAKCYJNY:

Katarzyna Gładysz-Bilska i dk Mariusz Bilski (Wakefield)
Amelia i Dominik Golemowie (Wrocław)
Monika i Marcin Gomułka (Toruń)
Helena i Marian Matys (Radlin)
Teresa Lewandowska-Niewiadomska i Sławomir Niewiadomski (Gniezno)
Urszula i Jerzy Smok (Piekary Śląskie)
s. Mirona Turzyńska OSF (Gniezno)
Aleksandra i Marek Walkowicz (Rybnik)
Koordynator: Ewa Porada (Katowice)

Tekst medytacji na I Niedzielę Wielkiego Postu

Gdy Jezus zaczyna głosić Dobrą Nowinę, może obwieszczać: „czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”, bo doświadczył zwycięstwa nad pokusami zła i zaprasza ludzi do udziału w rzeczywistości Królestwa. Zauważ, że nie wzywa On do walki, wyrzeczenia czy postu, ale jest orędownikiem zwycięstwa. On już stoczył bitwę i stworzył przestrzeń ocalenia. Tak jak kiedyś kazał Noemu zbudować arkę, by ocalić go z wód potopu, tak „teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was z chrzcie” (1P 3,21).

Wielki Post to szansa ucieczki od potopu dźwięków i obrazów do arki ciszy i modlitwy. Twoje nawrócenie nie ma być tytanicznym wysiłkiem naprawy swojego życia, ale przypomnieniem sobie i uwierzeniem, że nie musisz wyważać otwartych drzwi: Chrystus już zwyciężył. Papież Benedykt XVI w Orędzie na Wielki Post 2009 napisał: „Nawrócić się do Chrystusa, wierzyć w Ewangelię, oznacza w gruncie rzeczy właśnie to: wyzbyć się złudzenia samowystarczalności, aby uświadomić sobie i zaakceptować własny brak-brak innych i Boga, potrzebę Jego przebaczenia i Jego przyjaźni”.

Przymierze między Bogiem a człowiekiem zostało zawarte, a ty możesz mieć w nim swój udział. Musisz jednak uwierzyć, że codziennie możesz zostawić zalewające cię dziesiątki spraw i rozmów, wizyt i e-maili, tekstów i obrazów, by wyjść na pustynię i szukać więzi z Bogiem i samym sobą.

Życie duchowe wychowuje się w twardej szkole, która ćwiczy uczniów Pana. Współczesna duchowość szuka często Boga w czasie i miejscach nadzwyczajnych. Mistrzowie życia duchowego proponują dostrzec Go w zwykłym, dobrze wypełnionym pracą, modlitwą i wypoczynkiem dniu. Mamy opowiadać swoim życiem o Bogu niezmiennym, czyli wiernym, stałym w swojej miłości i miłującym pokój. Pójście do szkoły miłości to nic innego jak pokorne zgodzenie się z faktem, że nie umiem tak do końca kochać – Boga i ludzi, choć są we mnie duże zadatki na dobrego ucznia Chrystusa. Wyruszaj w drogę.

Niedziela I

- Dz 2, 42 – 47; 4, 32 – 37.   

Rozwój wiary i znak wspólnoty

Kościół pierwotny nie ma żadnej pokusy narcyzmu albo indywidualizmu – zostaje założony przez Boga, który jest Miłością i natychmiast zwraca się od siebie ku innemu. Egocentryzm usprawiedliwiany leczeniem samego siebie lub nieustannie lepszym pojmowaniem siebie, swojej biografii albo przeżyć to droga drastycznego rozkrzyżowania się z duchem ewangelii. Z pierwotnego doświadczenia wiary wyjdzie przekonanie, które potem przez wieki będzie inspirować katolicyzm: żeby rozwijać się duchowo trzeba umieć żyć we wspólnocie, spotkać nie tak bardzo siebie co współ-siostrę i współ-brata i wytrwać wówczas w cierpliwości, w hojności serca, w akceptacji i przebaczeniu. Skoro Bóg jest Trójcą święta – myśli odważnie młody Kościół w Dziejach – to wiarę trzeba przyjmować i przeżywać we wspólnocie.

* Pierwszym znakiem otwartości na wspólnotę, jaki zostaje ukazany w dwóch miejscach księgi Dziejów Apostolskich, jest uległość ducha potem podwyższona w Kościele nawet do poziomu ślubu posłuszeństwa. Łukasz, autor tekstu, zauważa wielką ilość chrześcijan, którzy pragną zdrowej nauki, chcą dobrze nauczyć się ewangelii (2, 42). Punktem wyjścia do życia wspólnotowego nie może być zatem szukanie sensacji czy ciągłych nowinek. Intelekt ulega Prawdzie i wówczas rodzi się wiara. Jeśli człowiek swoim umysłem biegnie ciągle za kimś, kto wymyśli coś dotąd niesłychanego – ziarno wiary nie znajduje wówczas w duszy dostatecznie głębokiego gruntu, na którym mogłoby zapuścić korzenie i rosnąć. Sensacyjki duchowe, nowinki teologiczne to objaw pychy umysłu. Zdrowa nauka, ciągły przekaz wiary z pokolenia na pokolenie – to pokora, która zrodzi owoc nawrócenia i wzrostu wewnętrznego.

* Chrześcijanie w początkowej fazie rozwoju Kościoła na pierwszą część liturgii chodzili jeszcze do synagogi, gdyż nie dysponowali w tamtym czasie pełnym tekstem ksiąg Nowego Testamentu. Jednak na konsekrację, na łamanie chleba czyli na Eucharystię – to bardzo piękny, poruszający szczegół – zbierali się w domach (2, 46). To z tego faktu zrodzi się właściwe rozumienie kościelnej wspólnotowości. Nie będzie ono nigdy oparte o subiektywne przeżycie, emocjonalne wznoszenie rąk, dobieranie sobie członków, którzy myślą tak samo, przeżywają to samo czy tak samo się modlą. Nie, Kościół z Dziejów gromadząc się po domach, szybko pojmuje intuicję Chrystusa co do samego siebie. Chodzi o to, by stać się duchową rodziną a nie tylko religijną wspólnotą. To znaczy dużo więcej. W Kościele więź między braćmi nie wychodzi od tego, że wszyscy się lubią i tak samo reagują – nie, wszyscy są powołani przez Chrystusa, zrodzeni z Jego krwi. Mogą mieć różne wrażliwości ale i tak są braćmi i siostrami. Nie z subiektywnego pragnienia lecz z obiektywnego wezwania do wiary.

* Rodzina duchowa wymaga jednak jakiegoś znaku ufności i w Kościele jest nim nie słowna deklaracja lub mgliste emocje między ludźmi ale jałmużna, praktyczna wymiana dóbr. Idee są łatwe – dlatego duchową wspólnotę Kościoła należy budować na materialnym wyrzeczeniu się (2, 45; 4, 32 - 35). Wszyscy utrzymują Kościół, a jeśli znajdzie się w potrzebie któraś z sióstr albo braci – wtedy wspiera ich materialnie, konkretnie, czynami a nie deklaracjami, cały Kościół. Miłość praktyczna stanie się znakiem solidnego budowania więzi wiary między ochrzczonymi.

punkty do osobistej medytacji: z kim konkretnie tworzysz wspólnotę wiary – Kościół? Czy nie jesteś niepoprawnym narcyzem, indywidualistą – umiesz być empatyczny, a może praktykujesz religijność terapeutyczną, czyli skupioną wyłącznie na swoich pragnieniach, odkryciach i potrzebach? Pragniesz zdrowej nauki Chrystusa, czy biegasz za sensacjami pseudo – intelektualistów, pseudo – teologów, którym bardziej zależy na własnej sławie niż na rozkrzewianiu ewangelii? Potrafisz uszanować odmienność modlitwy sióstr i braci, czy wszystkich usiłujesz zmusić do twojego stylu, do twojego doświadczania wnętrza duszy?

- teksty pomocnicze do modlitwy wewnętrznej w tygodniu:

Pon – Łk 1, 5 - 20

Wt – Lb 6, 2 - 3

Śr – Jer 1, 4 - 8

Czw – Flp 1, 27 - 30

Pt – J 17, 11 - 21

Sob – Kol 1, 9 - 14

---------------------------------------------------------------------------------

15 obietnic Maryi dla tych,

którzy będą odmawiać Różaniec

Różaniec w postaci wielokrotnego odmawiania Pozdrowienia Anielskiego upowszechniał św. Dominik, założyciel Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów), dlatego nazywa się go ojcem różańca do Najświętszej Maryi Panny.

Jednak Różaniec w obecnej formie ustalił się dopiero w XV w. dzięki innemu dominikaninowi, bł. Alanowi Rupe (zwanemu również Alanusowi de la Roche, który żył w latach 1428-1475. On ustalił nazwę "Psałterz Maryi", jak też i liczbę 150 Zdrowaś, które podzielił na dekady (dziesiątki), każda przeplatana Modlitwą Pańską. On też założył pierwsze bractwo różańcowe w Douai w 1470 r. W 1464 r. ukazała mu się Najświętsza Maryja Panna. Poleciła mu propagować w swym imieniu Różaniec i zakładać bractwa różańcowe.

Przekazała mu również 15 obietnic dla tych, którzy będą odmawiać Różaniec:

1. Ktokolwiek będzie mi służył przez odmawianie różańca świętego otrzyma wyjątkowe łaski.
2. Obiecuję moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać różaniec.
3. Różaniec stanie się bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków.
4. Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych.
5. Dusza, która poleci mi się przez odmawianie różańca, nie zginie.
6. Ktokolwiek odmawiać będzie pobożnie różaniec święty, rozważając równocześnie tajemnice święte nie dozna nieszczęść, nie doświadczy gniewu Bożego, nie umrze nagłą śmiercią; nawróci się, jeśli jest grzesznikiem, jeśli zaś sprawiedliwym - wytrwa w łasce i osiągnie życie wieczne.
7. Ktokolwiek będzie miał prawdziwe nabożeństwo do różańca - nie umrze bez sakramentów Kościoła.
8. Wierni w odmawianiu różańca będą mieli w życiu i przy śmierci światło Boże i pełnię Jego łaski.
9. Uwolnię z czyśćca tych, którzy mieli nabożeństwo do różańca świętego.
10. Wierne dzieci różańca zasłużą na wysoki stopień chwały w niebie.
11. Otrzymacie wszystko, o co prosicie przez odmawianie różańca.
12. Wszystkich, którzy rozpowszechniają różaniec, będę wspomagała w ich potrzebach.
13. Otrzymałam od mojego Boskiego Syna obietnicę, że wszyscy obrońcy różańca będą mieli za wstawienników cały Dwór Niebieski w czasie życia i w godzinę śmierci.
14. Wszyscy, którzy odmawiają Różaniec, są moimi synami i braćmi mojego Jedynego Syna Jezusa Chrystusa.
15. Nabożeństwo do mojego różańca jest wielkim znakiem przeznaczenia do nieba.

Rzymskokatolicka Parafia p.w. św. Floriana w Proboszczewicach

"Administrator danych osobowych informuje, że wszystkie dane osobowe na stronie internetowej parafii p.w. św. Floriana w Proboszczewicach umieszczone zostały za zgodą osób, których dane dotyczą lub umieszczone są na podstawie prawa”.

Bank Spółdzielczy w Starej Białej

nr konta: 75 9038 0004 0000 1632 2000 0010

Rzymskokatolicka Parafia

p. w. św. Floriana w Proboszczewicach

ul. Floriańska 1

09-412 Proboszczewice

tel. + 24-261-22-27

e-mail: proboszczewice@diecezjaplocka.pl

Parafia św. Floriana w Proboszczewicach Facebook

Godziny Mszy Świętej

W niedziele: 8.30, 10.00, 11.30, 16.00

W dni powszednie: czas zimowy: 17.00, 17.30

czas letni: 17.30, 18.00

Spowiedź

Przed i w czasie Mszy Świętej

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.